Awak dewe tau duwe bayangan
Besok yen wes wayah omah-omahan
Aku moco koran sarungan
Kowe belonjo dasteran
Kita pernah punya angan-angan
Nanti jika sudah berkeluarga
Aku membaca koran pakai sarung
Kamu belanja pakai daster
Nanging saiki wes dadi kenangan
Aku karo koe wes pisahan
Aku kiri koe kanan, wes bedo dalan
Tapi sekarang sudah jadi kenangan
Aku dan kamu sudah berpisah
Aku kiri kamu kanan, sudah beda jalan
Mendung tanpo udan, ketemu lan kelangan
Kabeh kui sing diarani perjalanan